Strona:Karol May - Old Surehand 05.djvu/186

—  164  —

 — Ach, także Holbers? Piękne nazwisko! Prawda? Czy na imię wam także Pitt?
 — Nie. Na imię mi Izajasz. Czy was to może zajmuje?
 — Izajasz? Uff! Oczywiście, że zajmuje.
 — Krzyczycie „uff!“ Czy was może boleśnie drasnęło moje imię?
 Zamiast odpowiedzieć jemu na pytanie, zwrócił się Dick do Holbersa:
 — Czy słyszałeś, Picie? Ten człowiek nosi biblijne imię Izajasz!
 — Jeśli sądzisz, że słyszałem, to masz słuszność — odrzekł długi.
 — Cóż ty na to?
 — Nic.
 — Masz właściwie słuszność, kochany Picie. Skoro bowiem drab ten jest trampem, to ja także uważam milczenie za lepsze, ale taki już jestem ciekawski, że trudno mi trzymać usta zamknięte.
 — Co to za tajemnicze zwroty? — zapytał strażnik. — Czy pozostają może w jakim związku z moją osobą, albo nazwiskiem?
 — Tak się zdaje.
 — Jakto?
 — Czy w waszej rodzinie jest więcej takich imion biblijnych?
 — Jest jeszcze jedno.
 — Jakie?
 — Joel.
 — Uff! Znowu jeden z proroków. Wasz ojciec pewnie bardzo pobożny i obznajomiony z biblią. Nieprawdaż?
 — O tem nic nie wiem. To tylko wiem, że był bardzo rozsądny i nie pozwolił klechom nic w siebie wmówić, a ja wdałem się w niego.
 — W takim razie matka wasza miała silną wiarę?
 — Niestety tak.
 — Czemu niestety?