Strona:Karol May - Old Surehand 06.djvu/138

—  324  —

 — Old Surehand powie nam, czy był w Dolinie Niedźwiedzi?
 — Byłem.
 — Widziałeś ślady niedźwiedzia?
 — Nawet więcej niedźwiedzi!
 — A same niedźwiedzie także widziałeś?
 — Tak.
 — Ale nie walczyłeś z nimi?
 — Nie zdarzyło się dotąd, żeby szary niedźwiedź, którego ślady ja odkryłem, nie musiał z mej ręki zginąć!
 — Ale nie jesteś ranny!
 — Nigdy jeszcze nie dopuściłem do tego, żeby mnie dotknął. Nacóżbym miał strzelbę?
 — Zwyciężyłeś zatem?
 — Tak.
 — Ale ja skóry nie widzę!
 — Mówisz tylko o jednej skórze? Czy zapomniałeś, że poleciliście mi przynieść cztery skóry?
 — Uff! Słowa twe są bardzo dumne!
 — Mówię tylko tak, jak mi wolno!
 — Masz więc cztery skóry?
 — Tak.
 — To być nie może! Trudno w to uwierzyć!
 — Co Old Surehand powie, to zawsze jest prawdąǃ
 — Jak mógłbyś sam przynieść cztery skóry szarych niedźwiedzi? Wszak to jest ciężar, którego jeden człowiek nie udźwignie!
 — Synowie Utajów są widocznie bardzo słabi.
 — Uff! Ty nie masz ani jednej skóry. Wiesz, że jesteś zgubiony i dlatego nas złościsz!
 — Poślij czterech wojowników o czterdzieści kroków stąd skrajem lasu, a oni niech przyniosą to, co tam znajdą!
 — Uff, uff! Czy naprawdę zdaje ci się, że możesz z nami żartować?
 — Mówię poważnie!
 — Rzeczywiście?