Strona:Karol May - Old Surehand 06.djvu/148

—  334  —

rodna, bo ani razu nie obcięła mu paznogci. Tak wychowanych dzieci nigdy jeszcze nie spotykałem!
 — Ponieważ brat już ma na sobie znaki od niedźwiadka, niech więc sobie zatrzyma skórę.
 — Naprawdę odstępujesz mi ją, najlepszy przyjacielu i bracie?
 — Tak.
 — Czy słyszałeś to, stary szopie, Holbersie?
 — Yes! — potwierdził zapytany.
 — A co ty masz?
 — Nic. Ja nie przyjmuję darowizny!
 — Czy ta skóra jest dla mnie darem?
 — Niczem innem!
 — Oho! Zasłużyłem sobie na nią rzetelnie. Kontrakt kupna wypisany wyraźnie na mojej skórze!
 — Tak wyraźnie, że ja nie mogłem go wyprać!
 — Znowu mnie złościsz! Ale ja mimo to zostanę nadal twoim najlepszym i najwierniejszym przyjacielem. Podzielmy się pamiątką po niedźwiadku! Chcesz połowę?
 Holbers zmarszczył twarz w najsłodszym uśmiechu i zawołał:
 — Tego chyba nie uczynisz, kochany Dicku!
 — Czemu nie? Jak Old Shatterhand i Winnetou nie są dwoma osobami, lecz jedną, czyli wszystko jedno, kto otrzyma trofea, tak samo jest z nami. Dick Hammerdull i Pitt Holbers są jednem ciałem i jedną duszą. Ty jesteś ciałem, ja duszą. Dajmy więc ciału jedną, a duszy drugą połowę z pięknych rzeczy niedźwiadka! Zgoda?
 Wyciągnął doń rękę, a Holbers uderzył w nią i powiedział:
 — Yes, zgoda! Dobry z ciebie chłop, Dicku!
 — Ty także niezły jesteś! Ponieważ ciało i dusza muszą się trzymać razem, przeto nie złość mnie dłużej, a za to ja zostanę ci wiernym aż do śmierci!
 Nie wiedzieliśmy, czy się cieszyć poważnie, czy śmiać się z tych oryginałów. Gruba dusza w długiem,