Strona:Karol May - Old Surehand 06.djvu/190

—  376  —

 — Indyanie?
 — Nie.
 — Biali? A ilu ich jest?
 — Trzynastu.
 — Dobrze uzbrojeni?
 — Tak, tylko czerwony nie.
 — Ach! Jest więc także czerwony między nimi?
 — Czerwony pojmany, dlatego Winnetou nazwał ich niebezpiecznymi.
 — To zaczyna być zajmujące! Gdzie obozują? Czy daleko?
 — Na tamtym skraju lasku.
 — Kto to być może? Czy myśliwcy?
 — Ani strzelcy, ani westmani, lecz poszukiwacze złota. Czemu Treskow nie pyta o najważniejszą osobę?
 — Najważniejszą? Któż to taki?
 — Indyanin.
 — Ach, prawda! Czy można było poznać, do jakiego należy plemienia?
 — Nie należy do żadnego.
 — Tak! Czy Winnetou go zna?
 — Znam.
 — Któż to jest?
 — Moi bracia znają go także, gdyż to nasz dobry przyjaciel.
 — Indyanin? Dobry przyjaciel? Nie mogę zgadnąć.
 — Niech Treskow spyta Old Shatterhanda!
 Nie czekając pytania, odrzekłem:
 — Indyaninem, nie należącym do żadnego plemienia, znajdującym się w parku St. Louis i będącym naszym przyjacielem, może być tylko Kolma Puszi.
 — A do kroćset! To nasz tajemniczy zbawca! I jego pojmali biali? Musimy go oczywiście wyswobodzić!
 — Ale nie zaraz — wtrącił Winnetou. — Udamy, że go nie znamy wcale. Przestrach białych będzie tem większy.
 Spodziewałem się wprawdzie spotkać tam Kolmę