Strona:Karol May - Old Surehand 06.djvu/195

—  381  —

proszę siostrę Kolmę Puszi, żeby jeszcze została z nami!
 Wygłosiłem z naciskiem słowa: brat i siostra. Towarzysze spojrzeli na mnie zdziwieni, Kolma Puszi natomiast zeskoczył szybko z konia, przybiegł do mnie i krzyknął prawie, tracąc panowanie nad sobą:
 — Co Old Shatterhand mówi?
 — Że Kolma Puszi nie jest moim bratem, lecz siostrą.
 — Czy uważasz mnie za kobietę?
 — Tak.
 — Mylisz się, mylisz!
 — Old Shatterhand wie zawsze dobrze, co mówi.
 Na to zawołała, wyciągając jakby dla obrony obie, ręce przed siebie:
 — Nie, nie! Tym razem jednak nie wie Old Shatterhand, co mówi!
 — Wiem, wiem!
 — Nie, nie! Jak mogłaby kobieta być takim wojownikiem, jak Kolma Puszi?
 — Tehua, piękna siostra Ikwetsipy umiała już w młodości dobrze jeździć konno i strzelać.
 Na to odskoczyła z głośnym okrzykiem o kilka kroków wstecz i wpatrzyła się we mnie szeroko rozwartemi oczyma, ja zaś mówiłem dalej:
 — Więc Kolma Puszi zostanie jeszcze z nami?
 — Co... co... wiesz... o Tehui... i co... co... możesz wiedzieć o Ikwetsipie?
 — Słyszałem bardzo wiele o obojgu. Czy siostra moja ma dość siły w sercu, by tego wysłuchać?
 — Mów, mów, o, mów! — odpowiedziała, składając błagalnie ręce i przystępując do mnie całkiem blizko.
 — Wiem, że Ikwetsipę nazywano także Wawa-Derrik.
 — Uff, uff! — krzyknęła.
 — Czy siostra moja słyszała kiedy nazwy Tibo-taka i Tibo-wete? Czy zna opowiadanie o myrtle-wreath?