Strona:Karol May - Old Surehand 06.djvu/198

—  384  —

 — Proszę mi powiedzieć — rzekłem — czy jesteście mrs. Bender. Proszę!
 — Jestem Tehua Bender — odpowiedziała.
 — W takim razie nie mylę się. Apanaczka jest waszym synem najmłodszym.
 — Naprawdę, mr. Shatterhand?
 — Możecie mi zaufać.
 — Ale proszę o dowody!
 — Chcecie dowodów? Czy serce wasze za nim nie przemawia?
 — Przemawia za nim, tak, przemawia za nim! Przemówiło odrazu, kiedy go ujrzałam wjeżdżającego do obozu. Serce zapewnia mnie, że to mój syn, a jednak drży ze strachu, że jednak może nim nie jest. Domaga się dowodów nie z powątpiewania, lecz dla uspokojenia, żeby tego szczęścia, które tutaj znalazło, mogło używać w przyszłości.
 — Ale co rozumiecie przez dowody, mrs. Bender? Czy mam przynieść metrykę urodzenia? Tego nie potrafię!
 — Muszą być przecież inne dowody!
 — Są, lecz nie mam ich w tej chwili pod ręką. Czy poznalibyście swoją siostrę?
 — Z pewnością!
 — A szwagra?
 — Nie mam szwagra.
 — Czy Tokbela nie wyszła za mąż?
 — Nie. Zaślubiny zostały przerwane.
 — Przez waszego brata, ojca Diterico?
 — Tak.
 — Jak się nazywał pan młody?
 — Thibaut.
 — A wasz brat strzelił do niego?
 — Tak i zranił go w ramię.
 — A zatem pomyłka niemożliwa. Czem był ten Thibaut?
 — Prestydygitatorem.
 — Czy Tokbela wiedziała o tem?
 — Nie.