Strona:Karol May - Old Surehand 06.djvu/212

—  398  —

 — W tym dniu postanowiliście przybyć do Devils-head.
 — Kto to powiedział?
 — Dan Etters.
 — Do kroćset! — wybuchnął. Nie znam żadnego Ettersa.
 — To on was zna!
 — Także nie!
 — Nie? Przecież listy do was pisuje!
 — Listy?
 — Listy na skórze, a pismo zabarwione cynobrem. Czy to nie prawda?
 — Niech was dyabeł porwie! Nic nie wiem o żadnym liście!
 — Jest w torbie przy siodle.
 — Podpatrywaczu! Przeszukaliście moje rzeczy?
 — Oczywiście!
 — Kiedy?
 — To moja rzecz. Wedle mego obliczenia bylibyście na dzień przed św. Cypryanem przybyli do Devils-head, dlatego skrępowaliśmy was nieco, ażebyście zaczekali. Po co tam śpieszycie tak wcześnie? Czy mam słuszność?
 — Wolałbym, żebyście razem ze swoim Cypryanem znaleźli się tam, gdzie pieprz rośnie!
 — Wierzę bardzo, lecz to niemożebne, gdyż potrzebny jestem gdzieindziej.
 — Czy wolno zapytać, gdzie?
 — Zobaczycie sami, gdyż pojedziecie tam z nami.
 — Ani mi się śni!
 — Co wam się śni, o to my nie pytamy, gdyż odtąd będziecie to czynili, co nam się będzie podobało. Powiedzcieno, kto jest ten Wawa-Derrik, o którym mówi czasem wasza żona?
 — Zapytajcie ją samą!
 — To zbyteczne! Wawa to wyraz z narzecza Mokwi, domyślam się więc, że ona jest Indyanką ze szczepu Mokwi i określa tem słowem swego brata.