Strona:Karol May - Old Surehand 06.djvu/213

—  399  —

 — Nie mam nic przeciwko temu!
 — Ja sądzę właśnie, że wy mieliście coś przeciwko temu bratu.
 — Sądźcie, co chcecie!
 — Przeciwko niemu i rodzinie Benderów!
 — A do kroćset! — krzyknął z przestrachem.
 — Nie rozdrażniajcie się zbytnio! Co wiecie o tej rodzinie? Ja poszukuję niejakiego Freda Bendera.
 Zląkł się tak, że nie mógł słowa z siebie wydobyć.
 — Tego Freda podobno zawlekliście z sobą do Osagów, u których macie jeszcze rachunek.
 — Rachunek? Nie wiem o niczem!
 — Urządziliście tam z osławionym „generałem“ handel futer i skór, który możecie głową przypłacić.
 — Nie znam żadnego generała!
 — Zarzucają wam, że przy tej sposobności zabiliście z nim razem kilku Osagów.
 — Wasze wyobrażenia bardzo bujne, mr. Shatterhand!
 — O nie! Jak wiecie, jest przy mnie Szako Matto. Widział was także, lecz nie zbliżył się jeszcze do was, ażeby nam nie popsuć zabawy.
 — Bawcie się zatem, tylko mnie zostawcie w spokoju!
 — Na tej zabawie nie może was brakować. Wy obejmiecie rolę główną!
 — Powiedzcie więc do wszystkich dyabłów, czego chcecie ode mnie!
 — Nie chcę niczego od was, tylko pokażę wam kogoś.
 — Kogo?
 — Indyanina. Ciekaw jestem, czy go znacie. Przypatrzcie mu się!
 Skinąłem na Kolmę Puszi. Przyszła i stanęła przed nim.
 — Przyjrzyjcie mu się dobrze! — wezwałem Thibauta. — Znacie go przecież!
 Oboje rzucili ku sobie nawzajem badawcze spoj-