Strona:Karol May - Old Surehand 06.djvu/217

—  401  —

 — Popatrz na mnie, popatrz na mnie! Ty musisz mnie poznać!
 Nie podniosła oczu.
 — Wymówcie imię najmłodszego syna! — szepnąłem do Kolmy Puszi.
 — Tokbelo, słuchaj! — rzekła. — Tu jest Fred Bender!
 Obłąkana spojrzała teraz na nią i przypatrywała się jej długo bez zrozumienia. Wreszcie powtórzyła słowa:
 — Fred Bender... Fred Bender!
 — Czy znasz Ettersa, Daniela Ettersa?
 Wstrząsnęła się i odpowiedziała:
 — Etters, Etters... zły człowiek... bardzo zły człowiek!
 — Zamordował naszego wawę Derrika. Słyszysz? Wawę Derrika!
 — Wawa Derrik! Gdzie jest mój myrtle-wreath, mój myrtle-wreath?
 — Niema go, ale ja tu jestem, twoja siostra, Tehua Bender.
 Na to ożywiły się trochę oczy żony guślarza.
 — Tehua Bender? Tehua Bender? — zapytała. — To moja siostra.
 — Tak, twoja siostra! Popatrz się na mnie! Czy mię poznajesz?
 — Tehua... Tehua... Tokbela... Tokbela... to ja... to ja!
 — Tak, to ty jesteś. Czy znasz moich synów, Freda i Leona Bendera?
 — Fred Bender.... Leon Bender.... Fred mój, Fred mój!
 — Tak, twój. Kochałaś go?
 — Kochałam... bardzo kochałam! — potwierdziła, uśmiechając się życzliwie. — Fred to mój syn. Fred na mojem ramieniu... na mojem sercu!
 — Śpiewałaś mu kołysankę.
 — Kołysankę... tak, tak, kołysankę!
 — Potem zabrał cię wawa Derrik z nim i z Leonem