Strona:Karol May - Osman Pasza.djvu/110

podczas gdy wyżsi oficerowie, którzy o mnie stanowią, są muzułmanami.
 — Pięknie! Po drugie?
 — Po drugie, twój wpływ teraz nic jeszcze zdziałać nie może, bo twe sprawozdanie do seraskiera nie jest jeszcze w jego rękach.
 — Jeżeli to są twoje wątpliwości, to z mianowaniem na bimbaszi’ego wcale nie jest tak źle. Nie daję nigdy obietnicy, nie będąc przekonanym, że będę jej mógł dotrzymać. A dlatego właśnie, że jestem chrześcijaninem, możesz bardziej polegać na mojem przyrzeczeniu, niż gdybym był muzułmaninem. Oświadczyłem ci: jeżeli z trzydziestu pięciu osób nie puścisz nikogo, jesteś bimbaszim. Co rzekłem, to się stanie,
 — Allah! Widzisz przecie, effendi, że nikt nie uciekł.
 — Widzę to.
 — Powinienem więc zostać teraz bimbaszim.
 — Jesteś nim.
 — Ale nie widzę tego i nie czuję
 — A więc patrz: zaraz zobaczysz i poczujesz.
 Dobyłem otrzymany od Osmana Paszy dokument i mu podałem. Wziął, przeczytał. Oczekiwałem głośnego wybuchu radości — spotkał mnie zawód. Gdy skończył czytanie, znieruchomiał ze wzrokiem utkwionym przed siebie;

108