Strona:Karol May - Osman Pasza.djvu/27

 — Kto ci to zdradził. — ozwał się.
 — Ty!
 — Ja?
 — Tak, ty sam!
 — Kłamstwo!
 — Ba! Czy nie miałeś przy sobie dokumentu, który zawierał wykres drogi, wejścia, a nawet znak, wyryty na cegle?
 Zacisnął pięści, porwał się na mnie, hamując się jednakże, i krzyknął:
 — Miałeś go w ręce? Widziałeś go? Niech cię Allah zgładzi!
 — Tak, miałem go i zrozumiałem wszystkie znaki!
 — Więc musisz być wszechwiedzący, albo w posiadaniu djabelskich czarów.
 — Nie jest to wszechwiedza, ani żadne djabelskie czary, trzeba tylko nie być tak durnym, jak wy trzej. Nie mam tu zamiaru wytykać wam głupotę. Chcemy z wami jak najprędzej skończyć. Dawaj ten list, który miałeś doręczyć namiestnikowi!
 Sięgnął mimowoli ręką do tyłu, ale cofnął ją natychmiast i odrzekł:
 — Nie mam żadnego listu!
 — Nie opowiadaj bzdur! Byłoby śmieszne, gdybyś chciał teraz przeczyć temu, co przed chwilą twierdziłeś parę razy!
 — List był tylko pretekstem — nie mam żadnego listu!

25