Strona:Karol May - Osman Pasza.djvu/39

sądzę jednak, że pięćdziesięciu jeźdźców wystarczy w zupełności.
 — Na żądanie pana postawię na nogi cały garnizon!
 — Dziękuję! Gdybym działał tylko dla siebie, nie potrzebowałbym pięćdziesięciu jeźdźców.
 — Z jakiego względu postępuje pan inaczej?
 — Ze względu na odpowiedzialność.
 — Ba! Jestem tutaj obcy. Czy nie widzi pan, że sprawia mi prawdziwą ulgę, zwalniając mnie z tej sprawy i biorąc na siebie przeprowadzenie jej? Znam pana i wiem, że nie mógłbym powierzyć pełnomocnictwa lepszym rękom. Więc proszę pana o zgodę, a więc... o rękę!
 Wyciągnął do mnie rękę i, widząc, że się waham, dodał;
 — Przyrzekam nawet panu nagrodę w postaci przyjemności, którą rezerwuję dla pana i jeszcze dla kogoś!
 — Jaką to przyjemność?
 — Poczekaj pan chwilę! Jak się nazywa ten kol agasi, którego mi pan polecił?
 — Amuhd Mahuli.
 — Dobrze: wracam za dwie minuty!
 Skinął na mir alai, aby za nim podążył, i wyszedł do sąsiedniego pokoju, gdzie znajdował się stół do pisania. Gdy powrócili, pułkownik, który dawał referencje, mrugnął do mnie porozumiewawczym uśmiechem; generał trzy-

37