Strona:Karol May - Osman Pasza.djvu/57

musiałem dać sefirowi. Dzięki nim zrobi ze mnie żebraka.
 — Czy nie byłoby dla ciebie szczęściem, wielkiem szczęściem, gdybyś to wszystko mógł odzyskać, i dary Szacha i zobowiązania?
 — Tak, to byłoby szczęściem, za które nie byłbym w stanie podziękować Allahowi!
 — Ależ ty tego wcale nie chcesz! Rezygnujesz ze wszystkiego!
 — Ja? Rezygnuję? Kto to powiedział?
 — Ty sam!
 — Ja sam? Nic o tem nie wiem, absolutnie nic!
 — Czy nie powiedziałeś dopiero co, że nie chcesz wrócić ze mną do ciemnicy?
 — Owszem, powiedziałem, ale co ma wspólnego ta uzasadniona odmowa z darami mego wysokiego regenta i z mojemi zobowiązaniami?
 — Bardzo wiele! Wracamy do ciemnicy, aby to wszystko zdobyć zpowrotem. Jeżeli decydujesz się pójść ze mną, gwarantuję możność odzyskania twego majątku.
 — Czy to prawda, effendi? — zapytał skwapliwie, wyswobadzając jednocześnie uwięzłe w prochu nogi.
 — Tak.
 — Ależ nas przytrzyma!
 — Nie jest w stanie; przeciwnie, to my jego przytrzymamy. To jest właśnie główny

55