Strona:Karol May - Osman Pasza.djvu/82

 — Nie; jest martwy — musiałem stwierdzić, powstając.
 — A więc jest tak, jak mówiłem: zabiłeś go. Twoje uderzenie było obliczone na mocniejszego człowieka. Ale nie przejmuj się tem! To nie twoja wina — Allah kierował twą ręką. Nie jesteś mordercą, ani zabójcą, lecz mścicielem za jego czyny. Kto pierwszy strzelał?
 — On
 — Do kogo?
 — Do mnie.
 — Czy trafił?
 — Nie.
 — Więc bądź spokojny, nie rób sobie żadnych wyrzutów! Chciał cię zgładzić, godząc w ciebie kulą, i otrzymał za to zasłużoną zapłatę.
 — Przedtem pchnął mnie nożem!
 — l też nie trafił?
 — Poczułem ukłucie, ale, zdaje się, nic poważnego.
 Gdy skierowałem światło na to miejsce, zauważyłem, że rękaw był we krwi. Halef zauważył to również i zawołał trwożnie:
 — To krew! Zdejm prędko kurtkę! Muszę zbadać, czy rana jest niebezpieczna, przedtem nie będę spokojny.
 Zrobiłem, jak chciał. Draśnięcie było ledwie godne uwagi, przyniesiony z sąsiedniej

80