Strona:Karol May - Osman Pasza.djvu/92

łeś się wybitnie walecznym wojownikiem, cieszymy się więc, że dzięki twej waleczności będzie nam ułatwione zwycięstwo,
 — Tak — dodał Halef bardzo poważnie — taki bohater, jak ty, jest potrzebny, bo niezliczone kule będą latały tam i zpowrotem!
 — Będą latały?... Tam i zpowrotem?... — pytał tchórz bojaźliwie.
 — Tak.
 — To... to... to... będzie niezwykle piękna walka; żałuję niezmiernie, że nie będę mógł wziąć w niej udziału.
 — Czemu nie? —
 — Toć widzicie, że jestem nieuzbrojony, wobec czego zmuszony jestem tu pozostać do chwili, kiedy mój karabin i pistolety, zostaną mi zwrócone.
 — O, co do tego, to broń się znajdzie, a gdyby nie, to mój effendi pożyczy ci swoich gwintowych pistoletów.
 — Nic z tego, bo nie wiem, jak się z nich strzela.
 — Pokażę ci!
 — Nie! Ślubowałem posługiwać się tylko własną bronią. Widzicie, że nie będę mógł wam pomóc, jeżeli nie odzyskam jej zpowrotem.
 — Mocno żałujemy, szkoda, doprawdy, że złożyłeś tak piękne, tak wzniosłe ślubowanie. Co powiesz o tem, effendi?
 — Że kiedy następnym razem pojadę do

90