Strona:Karol May - Pantera Południa.djvu/119

tąd poprowadzono go do Sternaua, który własnie odbywał naradę.
 — Kim jesteś? — zapytał.
 — Jestem Krążący Sęp, wódz Apaczów szczepu Llanero — brzmiała odpowiedź.
 Na te słowa wstał Niedźwiedzie Serce i podszedł do przybysza.
 — Tyś jest Krążący Sęp? Uff, w takim razie jesteś moim bratem. Witam cię. Kiedyż przybędziesz ze swoimi Apaczami?
 — Przybywam jako posłaniec.
 — Nie jako wódz?
 — Nie. Latający Koń zebrał wodzów Apaczów, aby im powiedzieć, że wojna wybuchła w Meksyku i że Juarez jest przyjacielem Apaczów. Obecni byli wszyscy wodzowie Ale oni nie chcą rozpoczynać wojny z prawym wodzem Meksyku. Dlatego zakopali w ziemię topór wojenny, mnie zaś posłali, abym ci o tem doniósł.
 — A więc nie przybędą do nas wojownicy?
 — Nie. Latający Koń kazał ci powiedzieć, abyś wrócił ze swoimi wojownikami na miejsce łowów robić mięso.
 Niedźwiedzie Serce pochylił głowę. Przerwał pierwszy milczenie Bawole Czoło, który rzekł:
 — Od kiedyż to mają Apacze dwa języki? Raz mówi Latający Koń, że winniśmy wziąć topór wojenny, to znowu, że należy go zakopać. Odnieśliśmy wielkie zwycięstwo, zdobiliśmy sto skalpów i mamy wracać, aby robić mięso?
 — Od ciebie nikt nie wymaga posłuszeństwa; jesteś przecież wodzem Miksteków — odparł posłaniec.

117