Strona:Karol May - Pantera Południa.djvu/179

 Indjanin słuchał; otworzył nieco usta i wydał przez zęby cichy, gwiżdżący ton:
 — A więc to u niego?
 — Tak. Mam wrażenie, że was to zaskoczyło. Czy chcecie się cofnąć?
 — Nie. Mówcie dalej.
 — Piwnica ma trzy części; zprzodu mieści się śpiżarnia, za nią piwnica z trunkami i wreszcie ta część w której ukryto ogrom złota. Jest niewielka, zamyka się na drzwi żelazne. Stoją w niej skrzynie, również żelazne. Tam znajdziecie miljony. Wszystkie klucze leżą w tajemnej skrytce szafki nocnej, która stoi w sypialni Drydena. Oto wszystko, co mam do powiedzenia.
 — To wystarczy — rzekł Indjanin. — Bądźcie jutro wieczorem w domu, sennorita.
 — Poco? Czy macie zamiar przybyć tutaj?
 — Tak. Jutro zabiorę pieniądze. Będziecie na miejscu.
 — Ja? Dlaczego? — zapytała, przerażona. — Cóż mam robić?
 — Nic. Nikt was nie zauważy; umieszczę was w bezpiecznem miejscu. Jeżeli pieniądze znajdą się w piwnicy, odprowadzę sennoritę do domu i dotrzymam słowa; jeżeli zaś wszystko okaże się kłamstwem — następnego ranka powieszę was na drzwiach piwnicy.
 — Dios! A jeżeli pieniądze są, a nie będziecie mogli ich dobyć?
 — W takim razie żadna wina na was nie spada, ja zaś dotrzymam słowa. Widzicie, że stawiam sprawę uczciwie. Jeżeli jutro wieczorem nie stawicie się, zginęliście — a z wami i ojciec.
 Pantera Południa nie czekał odpowiedzi; odszedł

177