Strona:Karol May - Pantera Południa.djvu/51

Dlatego szuka sławnego wodza, który się zwie Shosh-in-liett, Niedźwiedzie Serce.
 Twarz starego ożywiła się po tych słowach ogromnie; obrzucił sąsiada wzrokiem zdumionym, lecz przyjaznym, i rzekł:
 — Obcy jest bratem Niedźwiedziego Serca?
 — Tak.
 — I ma trzydzieści skalpów swych wrogów?
 — Jeszcze więcej.
 — W takim razie znam go. To Mokaszi-tayiss, Bawole Czoło, wódz Miksteków. Jest królem polujących na bawoły, dlatego nie nosi piór orlich, a zostawia je w namiocie.
 — Latający Koń zgadł — brzmiała odpowiedź. — Czy brat mój, Niedźwiedzie Serce, jest tu, wśród wojowników Apaczów?
 — Tak. Zabił dziś sam więcej, aniżeli dziesięć bawołów. Niechaj wódz Miksteków pomówi z nim; niechaj będzie naszym bratem; wojownicy Apaczów będą również jego braćmi i nie zabiją go.
 Przez śmiałą, poważną twarz Bawolego Czoła przemknął uśmiech. Odpowiedział:
 — Apacze nie schwytaliby Bawolego Czoła i nie potrafiliby zabić go nawet, gdyby byli jego wrogami. Bawole Czoło nie boi się nikogo.
 Stary potwierdził to długiem milczeniem, poczem zapytał:
 — Czy mam zawołać którego z łowców, aby zabrał konia Mokaszi-tayiss?
 Spytany zaprzeczył:
 — Wojownicy Apaczów zajęci są zabijaniem bawo-

49