Strona:Karol May - Pantera Południa.djvu/67

szło trzy dni, ten ma konie zmęczone i oszczędza ich sił. Ślady koni nie są lekkie, jak przy galopie, lecz bardzo głębokie; odległość poszczególnych skoków nie jest ani wielka, ani rozległa, lecz krótka. Konie były zmęczone — nie oszczędzano ich, stąd wniosek, że jeźdźcy uciekali.
 Pogromca Grizly odparł, broniąc swego stanowiska:
 — Ten, który drugiego ściga, jedzie również prędko.
 — Gdyby ścigali wroga, jechaliby za jego śladami.
 Tymczasem tak nie jest; niema wcześniejszych śladów, uciekali więc przed kimś, kto za nimi gonił.
 Bawole Czoło rzucił okiem na ślady i, skinąwszy głową, rzekł:
 — Niedźwiedzie Serce ma słuszność. Ścigający mogą tu wkrótce przybyć. Nie możemy im się jednak pokazać. Niech więc Pogromca wróci i powie, aby wojownicy Apaczów nie zapuszczali się tutaj za nami.
 Niechaj przeprawią się przez wzgórza, położone dalej na północ, i niech tam czekają na mnie i na Niedźwiedzie Serce. Będziemy się starali wybadać, co znaczą te ślady.
 Młody Apacz usłuchał polecenia. Dosiadł konia i pocwałował zpowrotem.
 Bawole Czoło i Niedźwiedzie Serce skierowali się za śladami.
 — Ślady prowadzą na zachód — rzekł Bawole Czoło.
 — Tam, ku przełęczy. To niebezpieczne miejsce.
 — A może ścigani chcą na ścigających zastawić pułapkę? Trzeba to wybadać.
 — Ale musimy ukryć nasze ślady, ścigający mogą

65