Strona:Karol May - Pod Siutem.djvu/35

 — Nie, ale mam dość piastrów, aby postawić to samo. No, zgoda?
 — Tak. Wyjmuj pieniądze! Sto piastrów i funt angielski. Oddamy to koniuszemu, a kto zwycięży, ten dostanie od niego wszystko. Czy zgadzasz się na to?
 — Zgadzam się, zupełnie się zgadzam! — rzekł, krząkając z zadowoleniem. — Za kilka chwil będzie blask twych pieniędzy w mojej kieszeni. Jestem śmigły, niepokonany i nikt mnie nie doścignie, a ty już najmniej.
 Koniuszy dostał pieniądze i ruszyliśmy. Z początku hamowałem mego szpaka, ażeby Selim przez pewien czas mógł trzymać się mego boku.
 — Widzisz, że wygram? — spytał z triumfem.
 — Zaraz zobaczysz coś przeciwnego. Bądź zdrów Selimie; za dwie minuty stracisz m nie z oczu zupełnie!
 Teraz popuściłem ogierowi cugli. Koń z upragnieniem tego oczekiwał. Zarżał głośno, zerwał się wgórę wszystkie-

33