Strona:Karol May - Podziemia egipskie.djvu/12

do mego pokoju i zajrzał koniuszy. Spostrzegłszy, że już nie śpię, pozdrowił mnie uprzejmie:
 — Niech Allah da ci dzień dobry, effendi! Jaki był twój spoczynek?
 — Wypocząłem znakomicie, a mam nadzieję, że i ty również.
 — Przyślę ci dwie kawy i dwie fajki.
 — Dlaczego dwie?
 — Bo masz gościa. Na dworze stoi Ben Wasak z Maabdah, ten sam, z którym zwiedzałeś jaskinię, i pragnie z tobą pomówić.
 — Wprowadź go tutaj!
 Cofnął głowę, lecz wetknął ją znowu i rzekł z wielką pewagą:
 — Niemało zdziwi cię powód, który go do ciebie sprowadza.
 — A może niebardzo zdziwi.
 — O, i owszem! To sprawa, w której masz mu dopomóc.
 — Nie będzie mnie prosił napróżno.
 — Gdybyś wiedział, czego od ciebie zażąda, możebyś go wcale nie przyjął, bo to sprawa trudna.

10