Strona:Karol May - Podziemia egipskie.djvu/133

 — Cóż takiego? — zapytałem, gdyż nic lepszego nie przyszło mi do głowy.
 — Czy widziałeś ją w całej piękności i wdzięku?
 Przyszła mi na myśl myszka i odpowiedziałem, niestety, wbrew przekonaniu:
 — Cudowna!
 — Nieprawdaż, że wspaniała?
 — Jak jutrzenka.
 — Prawdziwy promień słońca. Jeszcze żadne niepowołane oko nie widziało jej twarzy. Oprócz narzeczonego, któremu ją wiozę, jesteś jedynym człowiekiem, który takiej łaski dostąpił.
 — Dlaczegóż ja właśnie?
 — Ponieważ Kumra ma siostrę młodszą o rok, ale posiadającą te same rysy, taki sam piękny nosek, iskrzące oczy, — wszystko zupełnie takie same. Czy ty słyszysz, co mówię?
 Musiał zauważyć, że wpadłem w zadumę, albo że mi się twarz wydłużyła.
 — Słyszę — odrzekłem.
 — I rozumiesz?
 — Dobroć twoja jest dziś tak nie-

131