Strona:Karol May - Podziemia egipskie.djvu/24

 — Tyle pieniędzy pożyczyłeś człowiekowi, mieszkającemu tak daleko, aż w Chartumie? Widocznie bardzo ufasz owemu kupcowi. Odkąd datuje się wasza znajomość?
 — Od sześciu lat.
 — A kiedy mu dałeś pieniądze?
 — Przed pięciu laty.
 — A zatem w chwili, kiedy mu pieniądze powierzałeś, znałeś go dopiero od roku. Czy to nie było nierozwagą z twej strony?
 — Nie, gdyż polecił mi go człowiek, którego każde słowo jest święte, jak święte są zdania koranu.
 — Kto to był?
 — Święty fakir, który wczoraj pojechał z wami do Siut.
 — Hm! Nie jestem muzułmaninem i nie wiem, czy wasi fakirzy zasługują na takie zaufanie. Poznałem kilku i ci wydali mi się wielkimi hultajami.
 — Są tacy, masz słuszność, lecz uczciwość i pobożność czynią niewątpliwie tego jednego godnym zaufania.
 — A więc ten człowiek radził ci

22