Strona:Karol May - Podziemia egipskie.djvu/48

 — Zazdroszczę ci tego, co widziałeś. Prawda, że osada nad Nilem nazywa się seribah?
 Pytałem jak uczeń, ale plan miałem zupełnie wyraźny. Chciałem, ażeby mnie uważał za mało doświadczonego, i żeby się przez to tem łatwiej dał wciągnąć w rozmowę o przedmiocie leżącym mi na sercu.
 — Nie — odpowiedział na moje ostatnie pytanie. — Kto tak cię pouczył, widocznie sam niewiele umiał. Chrześcijanie nie wszyscy są tacy mądrzy, za jakich ich się powszechnie uważa.
 — Ale słowo seribah istnieje?
 — Tak. Ale seribah nie jest ani miastem, ani wsią, lecz obronnem miejscem, w którem mieszkają ludzie, polujący na niewolników.
 — Jakto? Więc są jeszcze tacy, którzy zajmują się podobnemi łowami?
 — Muzułmanin inaczej na te rzeczy patrzy, niż wy, chrześcijanie. Czy znasz arabski wyraz na oznaczenie niewolnika?
 — Tak jest. Naszemu wyrazowi „niewolnik“ odpowiada arabskie słowo „abd“.

46