Strona:Karol May - Podziemia egipskie.djvu/88

 — Nie dziw się, effendi! Przecież i ciebie zdołał tu zwabić.
 — Masz słuszność! Nie byłem ostrożniejszy od ciebie i zasłużyłem na te same zarzuty. Czy w tem miejscu nigdy przedtem nie byłeś?
 — Nigdy.
 — A więc żadnych wyjaśnień nie możesz mi udzielić?
 — Najmniejszych, effendi?
 — To źle. Nie wiesz przypadkiem, czy jest stąd jakie wyjście?
 — Niema żadnego. Szukałem i nie znalazłem go nigdzie.
 — Pociemku oczywiście trudno było chyba jakieś wyjście odszukać.
 — O nie! Widziałem przy świetle, zaraz kiedy mnie tu wprowadzono, dwa boczne kurytarze...
 — Znam te sztolnie, — wtrąciłem — lecz prowadzą niedaleko.
 — Może prowadzą nazewnątrz i przysypane są piaskiem — ja nie wiem. Bądź co bądź, w jednej z nich byłem. Leżała tam gruba płyta kamienna, wiele luźnych kamieni i sporo glinianych kagan-

86