Strona:Karol May - Podziemia egipskie.djvu/97

z moich rąk nie wymkną. Ukarzę ich i zmiażdżę. Jestem najmężniejszy...
 — Milcz! Ja wyjdę na zwiady, ty tymczasem wróć do kurytarza i przyprowadź Ben Nila.
 — Ja? — spytał przerażony. — To nie może być!
 — Jesteś tchórzem, jakich mało na świecie. Jeśli cię tutaj zostawię, kto wie, czy nie popsujesz wszystkiego, a do kurytarza wrócić nie chcesz. Czego się boisz?
 — Wcale się nie boję!
 — No to idź!
 — Wolę jednak zostać tutaj!
 Tego głupca niepodobna było istotnie zawrócić do kurytarza, musiałem więc pójść sam, ale odchodząc, nakazałem mu ostro, aby się zachowywał spokojnie i bezzwłocznie cofnął do kurytarza, gdyby przypadkiem ludzkie kroki posłyszał. — Ben Nila zastałem siedzącego w tem samem miejscu, w którem go zostawiłem.
 — Jaką wieść przynosisz, effendi? — spytał.
 — Najlepszą. Jesteśmy wolni. Za

95