Strona:Karol May - Przed sądem.djvu/23

warzysz, Beduin, nie mógł opanować złości i odezwał się zapalczywie:
 — Mówisz tak, jakbyś był samym sułtanem! Niech ci się nie zdaje, że się ciebie boję, albo tego, co chcesz zeznać w mehkeme. Masz zamiar wskazać na nas, jako na koniokradów. Wzywam cię, abyś udowodnił, że chcieliśmy ukraść wasze konie.
 — Jeżeli są konieczne dowody, okażę je przed sądem.
 — W takim razie nie chcę nic o was wiedzieć, i odchodzę precz. W mehkeme zobaczymy się znowu!
 Ta ostatnia pogróżka miała upozorować jego odwrót. Byłem przekonany, że sprawę swoją uważał za straconą i nie miał zamiaru zaczynać odnowa. Gdy wstał z miejsca, skoczył także gospodarz i rzekł:
 — Idę i ja! Nie mam nic do czynienia tam, gdzie zwalnia się przemytników i zbrodniarzy, a obraża uczciwych ludzi. Ale pozostaje tak, jak mówiono; powtarzam: zobaczymy się w mehkeme!

23