Strona:Karol May - Przed sądem.djvu/64

alai mego pułku był u namiestnika; rozkazał mi obsadzić bramę, aby udaramnić wszelką próbę ucieczki; ze zbrodniarzami nigdy dość ostrożności. Muszę, oczywiście, usłuchać. Ufam, że nie masz mi tego za złe, emirze!
 — Darzę cię sympatją w tej samej mierze, co przedtem.
 — Ale jeśli zechcecie uciec, a ja wam przeszkodzę. co będzie z twem sprawozdaniem do seraskiera?
 — To nic nie szkodzi! Jeżeli uniemożliwisz nam ucieczkę, zasługujesz na podwójną pochwałę.
 — Ale jeżeli was zasądzą, nie będziesz mógł napisać sprawozdania!
 — Nie bój się o to! Zanim nas namiestnik zasądzi, powiesimy go na stryczku!
 — I ty możesz jeszcze żartować w tak poważnych okolicznościach? Ale zsiadajcie i chodźcie za mną! Muszę was przedstawić sędziom.
 Zanim odrzekłem na to, Halef wydał okrzyk stłumionego przerażenia.
 — Co się stało? — zapytałem.

64