Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.1.djvu/115

 — Spowodu waszego nadzwyczaj zabawnego wyglądu, sir.
 — Well! Cieszy mię to.
 — Co to macie pod pachą?
 — Tu? Hm! Paczka, sądzę!
 — Tak to i ja widzę, ale co zawiera?
 — To mój Hat-box, moje pudło na kapelusz.
 — Ah!
 — Zawinąłem kapelusz, kamasze i buty.
 — Mogliście to wszystko zostawić tutaj.
 — Tu? Czemu?
 — Chcecie się wlec z temi niepotrzebnemi drobiazgami?
 — Niepotrzebne? Drobiazgi? To okropne! Będą mi przecież potrzebne.
 — Ale chyba nie zaraz.
 — Wrócimy tutaj?
 — To wątpliwe.
 — A więc Hat-box zabrane! To się rozumie!
 Obszerne szaty powiewały dokoła jego chudego ciała, jak stara szmata, którą obwieszono stracha na ptaki. Nic sobie jednak z tego nie robił. Usiadł z godnością obok mnie i rzekł świadom zwycięstwa:
 — Jestem więc Kurdem! Well!
 — Prawdziwym!
 — Famous, znakomicie! Wspaniała przygoda!
 — Jednego wam jeszcze brakuje!
 — Co?
 — Języka.
 — Nauczę się.
 — To nie pójdzie tak prędko i jeżeli nam szkodzić nie chcecie, musicie wybrać jedno z dwojga.
 — Z jakich dwojga?
 — Albo będziecie udawać niemego...
 — Niemego? Dumb? Ohydne! Nie idzie!
 — Tak niemego, nawet głuchoniemego.
 — Sir, zwarjowaliście!
 — Dziękuję. Tak jednak być musi. Albo jesteście niemym, albo ślubujecie...
 — Ślub? Well! Piękna myśl! Interesujące! Jaki ślub?
 — Że nie będziecie nic mówić.

101