Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.1.djvu/146

Ben Nemzi, co udowodni ci także ten oto list, dany mi przez metessaryfa z Mossul dla ciebie.
 Podałem mu pismo. Po przeczytaniu był zadowolony i oddał mi bu-djeruldi wedle przyjętego zwyczaju.
 — A ten effendi to hadżi Lindsay Bej? — zapytał następnie.
 — To jego imię.
 — Z jakiego jest kraju?
 — Z Londonistanu — odrzekłem, aby uniknąć więcej znanej nazwy Anglji.
 — Ślubował nic nie mówić?
 — Nie mówi.
 — I umie czarować?
 — Słuchaj, mutesselimie, nie mówi się o magji, zwłaszcza do kogoś, kogo się jeszcze nie zna.
 — Poznamy się, gdyż jestem wielkim zwolennikiem magji. Sądzisz, że można robić pieniądze?
 — Tak, pieniądze można robić.
 — A czy istnieje kamień mądrości?
 — Istnieje, ale nie leży w ziemi, lecz w ludzkiem sercu i dlatego nie można wytworzyć go chemicznie.
 — Mówisz bardzo ciemno, lecz widzę, że jesteś znawcą magji. Istnieje biała i czarna; czy znasz obydwie?
 Nie mogłem inaczej odpowiedzieć, jak tylko żartobliwie:
 — O znam także inne rodzaje.
 — A czy są jeszcze inne? Jakie?
 — Niebieska, zielona, żółta, a także czerwona i szara. Ten hadżi Lindsay Bej był przedtem zwolennikiem kratkowanej na szaro, a teraz wziął się jeszcze do czarnoczerwonej.
 — To widać po jego szatach. Selim Aga powiedział mi, że ma siekierę, którą uderza w ziemię, aby zbadać mowę umarłych.
 — Tak jest, lecz przestańmy mówić o tem. Jestem wojownikiem i effendim, a nie bakałarzem, który uczy drugich.
 Poczciwy komendant wyczerpał już wszelkie źródła dochodów swojej prowincji i szukał ratunku w magji. Ani przez myśl mi nie przeszło utwierdzić go w zabobonie, nie miałem jednak w obecnych warunkach żadnego powodu oduczać go tego. Może zresztą tylko

130