Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.1.djvu/188

się psom, nie widziałem w tej jaskini nic, oprócz samego więźnia.
 Leżał na wilgotnej, zatęchłej ziemi, ale powstał za mojem wejściem. Z zapadłemi oczyma i wychudły wyglądał na półżywego, mimoto postawę miał dumną, a oczy błyskały mu gniewnie, kiedy mię pytał:
 — Czego chcesz? Czy spać nawet nie wolno?
 — Mów ciszej! Nie jestem twoim strażnikiem. Jak ci na imię?
 — Czemu o to pytasz?
 — Mów jeszcze ciszej, aby nas nie usłyszano. Jak się nazywasz?
 — Musisz to wiedzieć — odrzekł przytłumionym już głosem.
 — Domyślam się, lecz z twoich ust chcę wiedzieć, kto ty jesteś.
 — Zowią mnie Amad el Ghandur.
 — Jesteś więc tym, którego szukam. Przyrzeknij mi, że zachowasz się zupełnie cicho, cokolwiekbym ci powiedział.
 — Przyrzekam.
 — Mohammed Emin, twój ojciec, jest tu wpobliżu.
 — Allah il Al...
 — Milcz! Okrzyk twój może nas zdradzić.
 — Ktoś ty?
 — Przyjaciel twojego ojca. Przybyłem do Haddedihnów jako gość i walczyłem u boku ojca twego z waszymi nieprzyjaciółmi. Słyszałem, że jesteś w więzieniu i dlatego wybraliśmy się, aby ciebie uwolnić.
 — Niech będzie Allah uwielbiony, ale nie mogę w to uwierzyć!
 — Wierz temu! Patrz, to okno wychodzi na dziedziniec, który przytyka do ogrodu, należącego do domu przez nas zamieszkanego.
 — Ilu was jest?
 — Tylko czterech, twój ojciec, ja, mój przyjaciel i mój służący.
 — Ktoś ty i kim jest twój przyjaciel?
 — Zostaw to na później, teraz musimy się śpieszyć.
 — Ruszajmy!

170