Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.1.djvu/256

 — Bardzo pięknie; będzie wielka przyjemność. Niech poznają master Lindsaya.
 — Porozumiejcie się z Halefem. Mówi coś niecoś po angielsku.
 — Będziemy robić pantomimów. Yes!
 Poszedłem. Nademną czuwali trzej ludzie, którym mogłem zaufać. Zresztą było Amadijah na poły puste, połowa garnizonu chorowała na febrę, a mutesselima miałem w ręku.
 Selim Aga stał już pod drzwiami. Obie rozmowy trwały zdaniem jego zbyt długo i starał się stracony czas odrobić szybkim chodem. Jak rano, tak i teraz stał komendant pod otwartą bramą. Dostrzegłszy nas, cofnął się. Od wyjścia z mieszkania aż dotąd śledziłem pilnie, ale nie mogłem zauważyć nikogo, ktoby miał polecenie pilnowania mnie. Obie ulice, przez które szliśmy, były puste, a wpobliżu więzienia nie było również nikogo. Komendant powitał mnie bardzo uprzejmie, lecz w swej nieufności odgadłem wnet, że poza ta uprzejmością kryje się chytrość.
 — Effendi — rzekł, zamknąwszy drzwi za sobą i za nami — nie znaleźliśmy ciała zbiega.
 — Kazałeś przepaść przeszukać?
 — Tak. Spuszczono ludzi na sznurach. Zbieg tam nie upadł.
 — Ale leżały tam jego szaty!
 — Może zdjął je tam tylko!
 — W takim razie musiałby mieć inne.
 — Może i miał. Kupiono tu wczoraj całe ubranie.
 Spojrzał na mnie badawczo. Sądził, że zdradzę się jaką miną, a tymczasem przeciwnie: on sam odsłonił się tą uwagą; wiedziałem już, czego się mam po nim spodziewać.
 — Dla niego? — zapytałem, uśmiechając się z niedowierzaniem.
 — Sądzę. Kupiono nawet wierzchowca!
 — Także dla niego?
 — Tak myślę. Ten koń znajduje się dotąd w mieście.
 — Chce więc otwarcie i w dzień wyjechać przez bramę? O mntesselimie, sądzę, że system twój nie jest jeszcze w porządku. Muszę ci jeszcze przyrządzić trochę tego lekarstwa.

238