Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.1.djvu/269

 — Nie mam do tego powodu, dopóki jesteś moim przyjacielem.
 — Zrobię tak.
 — A jeśli uda ci się schwytać go na nowo, albo jeśli dostanie się szczęśliwie do swej ojczyzny?
 — W takim razie pomylił się usunięty mutessaryf i przysłał mi człowieka, którego uważał wprawdzie za Amada el Ghandur, który jednak nim nie był. A jeśli ja go schwytam... Effendi, najlepiej będzie, jeżeli wcale nie każę go szukać.
 To był czysto turecki sposób wydobycia się z trudności, mnie jednak był on bardzo na rękę.
 — Ależ basz czausz wie o tem, że Arab umknął.
 — To był inny Arab, nie Haddedihn, lecz Abu Salman, który mi odmówił opłaty cła.
 — Śpiesz więc, abyś się pozbył troski o makredża. Gdyby i temu udało się uciec, byłbyś zgubiony.
 — Więzień ma odejść za godzinę.
 — Czy wygotowałeś już spis rzeczy, które miał makredż przy sobie?
 — Jest gotów i podpisany przezemnie i przez Selima Agę.
 — Zapomniałeś o jednym podpisie.
 — O jakim?
 — O moim.
 — O effendi, tego wcale nie potrzeba.
 — Ale należałoby go sobie życzyć.
 — Z jakiego powodu?
 — Mogliby mnie pytać w Mossul, lub w Stambule, gdyby się coś nie zgadzało. Będzie więc lepiej, jeżeli teraz podpiszę; wtedy wszystko będzie w porządku. I tobie powinno być na rękę mieć jeszcze jednego świadka. Spodziewam się po makredżu, że oczerni cię, aby się zemścić na tobie.
 Komendant był widocznie w wielkim kłopocie.
 — Spis już zamknięty i zapieczętowany.
 — Pokaż go!
 Powstał i wyszedł do przyległego pokoju.
 — Effendi — szepnął aga trwożliwie — nie zdradź, że powiedziałem ci o wszystkiem!
 — Nie obawiaj się!

249