Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.1.djvu/32

 — Więc mów! — rozkazał kapitan.
 — Wypuść nas na wolność! My ci zapłacimy.
 — Pieniądze macie?
 — Mamy pieniądze.
 — A czy wiecie, że te pieniądze już do mnie należą? Wszystko, co macie z sobą, należy do nas.
 — Nie znajdziesz ich nigdy. Wracamy z Mekki, a kto taką podróż odbywa, ten potrafi już ukryć swoje pieniądze.
 — Ja je znajdę.
 — Nie znajdziesz, choćbyś nas zabił nawet i kazał najdokładniej przeszukać. Czciciele djabła mają doskonałe sposoby robienia pieniędzy niewidzialnemi.
 — Allah jest wszechwiedzący!
 — Lecz ty nie jesteś Allah!
 — Nie mogę was puścić wolno.
 — Czemu?
 — Zdradzilibyście nas.
 — Zdradzilibyśmy, a to jak?
 — Czyż nie widzicie, że jesteśmy tutaj spowodu wyprawy wojennej?
 — Nie zdradzimy cię!
 — Ależ chcecie iść do Szejk Adi!
 — Nie wolno nam?
 — Nie.
 — Więc wyślij nas, dokąd ci się podoba.
 — Poszlibyście do Baaweiza i zaczekalibyście tam przez dwa dni?
 — Dobrze!
 — Ile chcecie nam zapłacić za swoją wolność?
 — Ile żądasz?
 — Po piętnaście tysięcy pjastrów za każdego.
 — Panie, jesteśmy biednymi pielgrzymami i nie mamy tyle ze sobą.
 — Ile macie?
 — Pięćset pjastrów dalibyśmy ci może.
 — Pięćset? Hultaju, chcecie nas oszukać!
 — Może zbierzemy i sześćset.
 — Dacie dwanaście tysięcy pjastrów i ani pary mniej. Przysięgam wam to na Mahometa. Jeżeli nie chcecie, to każę was dopóty ćwiczyć, dopóki nie dacie. Powiedzieliście, że znacie środki zrobienia pieniędzy niewidzial-

22