Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.1.djvu/35

 Niepodobna było oprzeć się działaniu tej bezprzykładnej naiwności i dlatego zaśmiałem się. Następnie uspokoiłem ich.
 — Nie troszczcie się, działa weźmiemy w opiekę.
 Mówiło się jeszcze jakiś czas to i owo, wkońcu jednak złożyli broń.
 — Co z nami zrobicie? — zapytał stroskany jis baszi.
 — Będzie to zupełnie zależało od waszego zachowania. Może zginiecie, może jednak uzyskacie łaskę, jeżeli będziecie posłuszni.
 — Co mamy uczynić?
 — Przedewszystkiem odpowiadać prawdę na moje pytania.
 — Pytaj!
 — Czy idzie za wami więcej wojska?
 — Nie.
 — Jesteście tu rzeczywiście jedyni?
 — Tak jest.
 — W takim razie miralaj Omar Amed jest człowiekiem bez zdolności. W Szejk Adi stoi kilka tysięcy ludzi zbrojnych, a on wysyła tu przeciwko nim trzydziestu ludzi z czterema działami. Powinien był dodać wam przynajmniej alaja emini z dwustu ludźmi piechoty. Temu człowiekowi zdawało się, że Dżezidów można tak łatwo pochwytać i pozabijać, jak muchy. Jakie dał wam rozkazy?
 — Mamy działa niepostrzeżenie doprowadzić do wody.
 — A potem?
 — Potem iść wzdłuż niej w górę i stanąć na pół godziny drogi przed Szejk Adi.
 — Dalej!
 — Tam mamy czekać, dopóki nam nie przyśle posłańca. Następnie mamy się posunąć aż do doliny i ostrzeliwać Dżezidów kulami, kartaczami i granatami.
 — Posuwać się naprzód wam wolno, dojdziecie nawet dalej, niż do wejścia doliny. Strzelanie obejmą inni.
 Skoro się to raz już stało, zdali się Turcy, jako prawdziwi fataliści, na swój los z całym spokojem. Musieli się zebrać i odeszli pod eskortą Dżezidów. Części armat wzięły muły na swoje grzbiety; ruszono naprzód. Przyszedłszy do naszych koni, dosiedliśmy ich.

25