Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.1.djvu/75

wiersze. W wielkiem piśmie znajdował się mały otwarty list. Podał mi oba.
 — Przeczytaj, emirze! Ciekawy jestem, co postanowił mutessaryf.
 Pismo ułożone było przez pisarza gubernatorskiego, a podpisane przez mutessaryfa. Obiecywał w niem przybyć do Dżerraijah nazajutrz rano w otoczeniu dziesięciu ludzi i podał jako warunek, żeby Ali Bejowi towarzyszyło także tylko tak mało ludzi. Oczekiwał, że ugoda dojdzie do skutku w drodze pokojowej i prosił, aby kajmakamowi oddać załączony rozkaz. Zawierał on także pokojowe polecenie zaprzestania wszelkich kroków nieprzyjacielskich aż do dalszego zarządzenia, oszczędzania miejscowości Szejk Adi i traktowania Dżezidów jako przyjaciół. Do listu tego dołączona była uwaga, żeby go czytać dokładnie.
 Ali Bej skinął głową z zadowoleniem, a po krótkiej pauzie ulżył swojemu wezbranemu sercu:
 — Wygraliśmy i daliśmy mutessaryfowi skuteczną naukę na przyszłość. Widzisz to, emirze? Kajmakam otrzyma ten rozkaz, a jutro będę w Dżerraijah.
 — Na co dawać ten list kajmakamowi?
 — Należy mu się.
 — A jednak to zbyteczne; zobowiązał się przecież sam uczynić to, co mu tu polecono.
 — Wykona to tem pewniej i wierniej, skoro zobaczy, że to jest także wolą mutessaryfa.
 — Przyznam ci się, że ten rozkaz na piśmie budzi we mnie podejrzenie.
 — Dlaczego?
 — Bo zbyteczny. A jak dziwnie brzmią ostatnie słowa, żeby kajmakam czytał rozkaz dokładnie.
 — Ma to nas przekonać o dobrej woli mutessaryfa, a kajmakama skłonić do punktualnego posłuszeństwa.
 — Ta punktualność rozumie się sama przez się i dlatego wydaje mi się ten rozkaz więcej niż zbytecznym.
 — Ten list nie do mnie należy; gubernator powierzył go mej uczciwości, więc kajmakam ma go otrzymać.
 Wydało się, że przypadek sam chce dać osobną sankcję zamiarowi beja, gdyż w tej właśnie chwili oznajmił wchodzący Dżezida:
 — Panie, jakiś jeździec zbliża się z doliny.

63