Strona:Karol May - Przez dziki Kurdystan Cz.2.djvu/57

 Milczenie do niczegoby nie doprowadziło, odrzekłem więc potwierdzająco.
 — Ty jesteś bejem z Gumri? — zaczęło się przesłuchanie.
 — Nie.
 — Nie kłam!
 — Mówię prawdę!
 — Jesteś bejem!
 — Nie jestem nim!
 — A kim jesteś?
 — Obcym.
 — Skąd?
 — Z Zachodu.
 Zaśmiał się szyderczo.
 — Słyszycie? To obcy z Zachodu, który chodzi na polowanie z bejem z Gumri i mówi językiem tego kraju.
 — Byłem gościem beja, a że nie mówię dobrze waszym językiem, to musicie sami słyszeć. Wyście Nestorahowie?
 — Tak nazywają nas muzułmanie.
 — I ja jestem chrześcijaninem.
 — Ty? — zaśmiał się znowu. — Jesteś hadżim; miałeś kuran na szyi i nosisz odzież muzułmańską. Chcesz nas oszukać.
 — Mówię prawdę!
 — Powiedz nam, czy Sidna Marryam jest Matką Boską?
 — Jest nią.
 — Powiedz nam, czy kapłan może mieć żonę?
 — Wielu jest to wzbronione.
 — Powiedz mi, czy jest więcej, czy mniej niż trzy sakramenty?
 — Jest ich więcej.
 Mimo wielkiego niebezpieczeństwa, w jakiem się znajdowałem, ani przez myśl nie przeszło, wypierać się wiary. Skutek tego usłyszałem natychmiast.
 — Wiedz zatem, że Sidna Myrryam porodziła tylko człowieka, że kapłan może się żenić i że są tylko trzy sakramenty: komunja, chrzest i kapłaństwo. Jesteś muzułmaninem; a jeśli jesteś chrześcijaninem, to chyba fałszywym i należysz do tych, którzy wysyłają swoich kapłanów, aby Kurdów, Turków i Persów szczuli prze-

55