Strona:Karol May - Przez kraj Skipetarów.djvu/113

—   103   —

muskirin haram — wszystko, co upaja, jest zakazane, zabronione, przeklęte. Przeklęte zatem i raki.
 — Ale ono nas nie upaja!
 — To dobrze, w takim razie nie jest wzbronione.
 — A wino także nam nic nie szkodzi.
 — Więc używajcie go zbożnie i w umiarkowanej ilości.
 — To dobre! Tego się słucha przyjemnie! Zdaje się, że jesteś dobrym tłómaczem. A czy ciebie raki upaja?
 — Jeśli piję niewiele, to nie.
 — A co nazywasz niewiele?
 — Naparstek, rozcieńczony taką flaszką wody.
 Wskazałem na wielką, pękatą flachę wódki, stojącą przed nami.
 — Tak, tem się istotnie upić nie możesz. Przyniosę ci zatem wody i napijesz się z nami.
 Wstał i przyniósł niebawem garnek z wodą i szklankę. Nalał ćwierć szklanki wody, a potem do pełna raki.
 — Tak — rzekł, stawiając przedemną. — Teraz jest woda w tem. Możesz więc pić, nie wykraczając przeciw przykazaniom Koranu. Niech Allah błogosławi twemu żywotowi!
 Przytknął do ust flaszkę i pociągnął długi łyk, poczem podał ją bratu, który się tak samo uraczył. Ja zmaczałem skromnie usta w mej szklance.
 Ten, który pierwszy do mnie przemówił, prowadził ciągle rozmowę, podczas gdy drugi zachowywał się milcząco. Wkrótce zapytał znowu:
 — Skąd więc przybywasz?
 — Właściwie jadę z Awret Hissar?
 — A dokąd zmierzasz?
 — Do Skopii, aby tam wiernych pouczać o prawach i zasadach Koranu.
 — W Skopii? Tam nie doczekasz się pociechy.
 — Czemu? — spytałem z trwożnem zdziwieniem.
 — Tam śmieją się z pobożności!
 — Słyszałem o tem i dlatego właśnie chcę się tam udać.