Strona:Karol May - Przez kraj Skipetarów.djvu/115

—   105   —

 — Aha; więc żebrzesz?
 — Żebrać? Czy chcesz obrazić szeryfa? Jadło, napój i nocleg wszędzie znajdę.
 — A gdzie spałeś ostatniej nocy?
 — W Ostromdży.
 — Aha tam! To nas zaciekawia.
 Spojrzeli na siebie niby potajemnie.
 — Czemu? Wy może stamtąd jesteście?
 — Nie, ale słyszeliśmy, że ostatniej nocy szalał tam ogromny pożar.
 — Ogromny? Bynajmniej.
 — Spaliło się podobno pół miasta.
 — Powiedział wam to wielki kłamca. Że był pożar, to prawda, ale wcale nieznaczny, a nawet nie w samem mieście.
 — A gdzież?
 — Na górze.
 — Ależ tam niema domów!
 — Była chałupa.
 — Czy Mibareka?
 — Tak jest.
 — Czy wykryli podpalacza?
 — Sam Mibarek ją podpalił.
 — Nie wierzę. Taki pobożny człowiek miałby być podpalaczem?
 — O on wcale nie był takim pobożnym, jakiego udawał.
 — A więc prawdą jest to, co nam opowiadano!
 — Coście słyszeli?
 — Że to właściwie wielki drab, zbrodniarz.
 — Pod tym względem dobrze was pouczono.
 — Czy wiesz to pewnie?
 — Tak, gdyż patrzyłem z blizka na to, jak go uwięziono. Byłem także przy ogniu i wszędzie.
 — Widziałeś więc także owych czterech obcych, którzy to wszystko spowodowali?
 — Mieszkałem nawet i spałem razem z nimi w jednym chanie.