Strona:Karol May - Przez kraj Skipetarów.djvu/158

—   146   —

 — A zatem jest przecież między nim, giaurem, a mną, szeryfem, różnica, którą się dusza moja raduje. Ale kto ty jesteś?
 — Bokadżi z Ostromdży.
 — W takim razie to wszystko wiesz dokładnie. Ale, hm, słyszałem w drodze, że są tu podobno dwaj rozbójnicy, Skipetarzy, których nazywają Srokaczami. Czy słyszałeś jut kiedy o nich?
 — Tak, ponieważ my posłańcy dowiadujemy się o wszystkiem.
 — Czy znasz ich?
 — Nie, panie. Jak może człowiek uczciwy znać rozbójników. Dlaczego o nich pytasz?
 — Widziano ich dziś rano w pobliżu Ostromdży.
 — Wobec tego niech się Allah zmiłuje nad tą okolicą!
 — Był z nimi także pewien bokadżi. Podobno nazywa się Toma.
 Posłaniec drgnął z przerażenia, ja zaś pytałem spokojnie dalej:
 — Czy znasz go może?
 — Bardzo dobrze. To mój towarzysz.
 — Więc ostrzeż go, skoro go spotkasz. Poszukuje go policya.
 — Allah w’ Allah! Dlaczego?
 — Bo on jest współwinny morderstwa, ponieważ zdradził tego chrześcijanina przed Aladżymi i wydał go rozbójnikom. Dał im znać, kiedy ci obcy opuszczą Ostromdżę.
 — Czy to prawda? — wyjąkał.
 — Zamordowany sam to powiedział.
 — Czyż może mówić nieżywy?
 — On nie zginął, nie jest zamordowany. Nikt o tem nie wie, że go miano zamordować prócz ciebie, Tomo.
 Posłaniec zerwał się z miejsca.
 — Ty znasz mnie? — zawołał osłupiały.
 — Tak, a oni znają ciebie także.
 Zdjąłem okulary i turban i wskazałem na drzwi,