Strona:Karol May - Przez kraj Skipetarów.djvu/21

—   11   —

 Tego mu przecież było za wiele.
 — Któż ty jesteś właściwie — huknął na mnie z gniewem — że rozkazujesz tu, jak gdybyś był naszym makredżem, albo biladem i kamze mollatari?!
 — Patrz, oto moje papiery!
 Podałem mu paszporty. Ujrzawszy teskereh, buyuruldi i ferman zmrużył z przestrachem małe kaprawe oczka i zawahał głową jak metronom.
 — Panie, ty stoisz W cieniu wielkorządcy! — zawołał.
 — Staraj się zatem, żeby i na ciebie padła część tego cienia!
 — Spełnię twe żądanie.
 Przystąpił do Ibareka i rozwiązał mu sznury.
 — Czy jesteś zadowolony? — zapytał.
 — Na razie. Żądam jednak czegoś więcej od ciebie. Twój kawas Selim zdał ci raport całkiem fałszywy. Spotkanie wyglądało zupełnie inaczej, niż on to przedstawił. Mibarek poddał mu z pewnością, jak ma mówić, aby nam jak najwięcej zaszkodzić.
 — Nie przypuszczam.
 — Ale ja jestem tego pewny, gdyż on to nakłonił także przewoźnika do stronniczego zeznania przeciwko mnie.
 — Czy to prawda?
 Pytanie to zwrócone było do przewoźnika, który wierzył już teraz, że Mibarek nie jest już dla niego groźny i opowiedział bez trwogi, jak on go do kłamstwa namawiał.
 — Widzisz — rzekłem do baszy — że wcale nie godziłem na życie tego człowieka. Widziałem, że był szpiegiem starego i zabrałem go, aby zbadać tę sprawę. Oto wszystko. Jeżeli chcesz mnie za to ukarać, to gotów jestem rozpocząć moją obronę.
 — Panie, o karze nie może być mowy. Nie popełniłeś żadnego błędu.
 — W takim razie towarzysza mego także nie na-