Strona:Karol May - Przez kraj Skipetarów.djvu/52

—   42   —

wodziłoby się owej osobie, od której się dowiedziałem o wszystkiem. Lepiej więc nie wymieniać jej nazwiska.
 — Ale w takim razie nie możesz udowodnić tego, co utrzymujesz.
 — Owszem! Pieniądze, które wziął kodża basza, znajdą się u niego w kieszeni lub w domu, że zaś był tutaj i że mi się z rąk wyrwał, tego także dowieść nie trudno; zostawił mi w ręku kawałek kaftana.
 — To nieprawda! — zawołał oskarżony. — Popatrz tu! Czy brakuje którego kawałka?
 Wskazał przytem obu rękoma na miejsca, za które go schwyciłem. Kaftan był nienaruszony.
 — A widzisz, że jesteś w błędzie! — zauważył prokurator.
 — Żartujesz. — rzekłem z uśmiechem.
 — Jakto? — zapytał zdumiony.
 — Z rozumnego wyrazu twej twarzy wnioskuję, że poznałeś, w jaki sposób zdradził się teraz kodża basza.
 — Zdradził?
 — Tak. Chce być naczelnikiem małżonków, a popełnia błędy początkującego zbrodniarza. Czy widziałeś, gdzie wskazał na swój kaftan?
 — Oczywiście!
 — No gdzie?
 — W górze na piersi tu na lewo!
 — A czy ja przyznałem się, skąd wyrwałem ten kawałek kaftana?
 — Nie, effendi.
 — Stamtąd właśnie, gdzie on pokazał. A skąd on wie o tem?
 Przedstawiciel prawa spojrzał na mnie stropiony i zapytał:
 — Effendi, czy jesteś może naczelnikiem policyi?
 — Czemu tak pytasz? — Bo tylko taki wysoki urzędnik może myśleć tak bystro.
 — Mylisz się. Nie mieszkam w kraju padyszacha.