Strona:Karol May - Przez kraj Skipetarów.djvu/53

—   43   —

Zresztą w mojej ojczyźnie każde dziecko poznałoby nieostrożność kodży baszy.
 W takim razie opatrzył Allah wasze strony większym rozumem, niż nasze.
 — Ale uznajesz chyba, że mam słuszność?
 — Tak; ponieważ wskazał to miejsce, więc musi pamiętać, że kaftan tam uszkodzono. Co ty na to, kodża baszo
 — Nic nie odpowiadam — odparł zapytany. — Jestem zbyt dumny, żebym miał dłużej obcować z człowiekiem takim jak ten cudzoziemiec.
 — Ale postawa twoja nie jest dumna bynajmniej. Co tam robisz rękoma za sobą? — spytałem go z uśmiechem.
 — Milcz! — krzyknął na mnie gniewnie. — Przyjdzie na ciebie jeszcze wielki ból i po długich latach wspominać będziesz skutki swego oszczerstwa. Czyż nie widzisz, że mój kaftan wcale nie jest podarty?
 — Zapewne, przekonywam się jednak zarazem, że to jest inny kaftan. Ten, który miałeś dzisiaj przedtem na sobie, był starszy od tego.
 — Mam tylko ten jeden.
 — Zobaczymy!
 — Tak, kodża basza ma tylko ten jeden kaftan — potwierdził parobek.
 — Masz wtedy się odzywać, kiedy cię zapytają — pouczyłem go, a zwracając się do prokuratora, pytałem dalej:
 — Nie wiesz przypadkiem, ile kaftanów ma kodża basza?
 — Nie, effendi. Kto się troszczy o suknie drugiego?
 — Ale wiesz chyba, gdzie zaprowadził konie tych trzech zbrodniarzy? Ja pozostawiłem je u niego.
 — Do swojej stajni.
 — Czy on także ma konie?
 — Tak.
 — Ile?