Strona:Karol May - Przez kraj Skipetarów.djvu/61

—   51   —

 — Jakto?
 — Kula, odbiwszy się, zraniłaby prawdopodobnie ciebie.
 — Panie, to istotnie bardzo możliwe.
 — A gdyby się to nawet nie stało, to należy się spodziewać, że rozgniewany hadżi wbiłby ci nóż w ciało, coby twemu zdrowiu zaszkodziło.
 — Dlaczegóżby się miał rozgniewać?
 — Za twoje niedowiarstwo. Nie lubi wogóle, żeby na nim przeprowadzano takie próby bez osobnego zezwolenia z jego strony.
 — W takim razie wolę tego zaniechać, albo poprosić go o pozwolenie.
 — Zrób to!
 — Czy sądzisz, że mi go udzieli?
 — Tak, jeśli ja poprę twoje życzenie.
 — Proszę cię, nie odmów mi tego!
 — Pomówię z nim, ale teraz czekają nas rzeczy ważniejsze. Czy jesteś już przekonany o m nie kodży baszy?
 — Zupełnie.
 — Oddaję go więc w twoje ręce. Musisz także ująć bydwu parobków, ponieważ mu dopomagali. Co do mnie, to nie chcę więcej z tem mieć do czynienia.
 — Panie, jak ja to załatwię bez ciebie?
 — Powinieneś przecież sam to wiedzieć, skoro jesteś kazamufti. Nadając ci ten ważny urząd, padyszach przypuszczał niezawodnie u ciebie odpowiednie zdolności i mam nadzieję, że nie zawiedziesz tego zaufania.
 — O nie, z pewnością. Będę sędzią bardzo surowym i sprawiedliwym. Czy mam i tę kobietę zaaresztować?
 — Nie, ona musiała być posłuszną mężowi. Kobieta jest pozbawiona duszy i nie dostaje się do wyższych niebios, nie należy jej zatem karać za grzechy męża.
 Brzmiało to tak mile dla uszu tej starej baby, że