Strona:Karol May - Przez kraj Skipetarów.djvu/69

—   59   —

już tam na górze przyszło na myśl. Zawołałem Nebatię napowrót i zapytałem:
 — Czy znasz roślinę, zwaną hadad (koźle ciernie)?
 — Tak, bardzo dobrze. Ma kolce i gorzkie jagody w kształcie pieprzu.
 — Czy rośnie tutaj?
 — Tu nie, ale w kierunku Banji.
 — Szkoda! Potrzeba mi liści tej rośliny.
 — Możesz je dostać.
 — Od kogo?
 — Od aptekarza, któremu je często musiałam przynosić.
 — Na jakie choroby ich używa?
 — Na plastry przeciw bolączkom. Wywar pomaga na choroby uszne i gnicie dziąseł, przeciwko ciemnieniu w oczach i pękaniu warg.
 — Dziękuję ci! Kupię sobie.
 — Czy mam ci przynieść, effendi?
 — Nie, sam sobie przyniosę.
 Roślina ta działa w osobliwy sposób; chciałem jej właściwości na sobie spróbować! Nie wiedziałem tylko, czy skutek działania jest rzeczywiście pewny.
 W drodze do domu opowiadali obaj gospodarze o bohaterstwach, jakich byliby dokonali, gdyby im zbiegowie byli weszli w drogę. Nie zważałem na tę paplaninę. Przybywszy do oberży, wszedłem do naszej izby na górze. Nie mogliśmy zaraz zasnąć. Dzień ubiegły tyle nastręczył wrażeń, że podrażniony duch nie łatwo się uspokoił.
 — Zihdi — zapytał hadżi — jak długo tu pozostaniemy?
 — Nie mam bynajmniej ochoty bawić dłużej w tej norze, niż potrzeba.
 — I ja nie, zihdi. Porwał mię wstręt do tych ludzi. Czy nie byłoby najlepiej zaraz jutro odjechać?
 — Jutro? Chyba dzisiaj, bo już ranek niedługo. Wcale o tem nie pomyślałem. Wyśpijmy się, a potem ja odwiedzę Nebatię i pojedziemy.