Strona:Karol May - Przez kraj Skipetarów.djvu/76

—   66   —

 — Jak, zihdi?
 — Jutro będę miał jasne włosy i brodę.
 — W jaki sposób?
 — Jest roślina, która, ugotowana z ługiem, nadaje najciemniejszym włosom jasną barwę. Liści takich można dostać w tutejszej aptece.
 — Ach, to ta, o której mówiłeś z Nebatią.
 — Tak! To ich obu w pole wywiedzie. Następnie pojadę przodem, aby zbadać drogę.
 — Poznają cię mimo to, bo powiedzą im, że jedziesz na swoim Rihu, prawdziwym karym Arabie z czerwonemi nozdrzami.
 — Właśnie, że na nim nie pojadę.
 — A na którym?
 — Na twoim koniu, a ty na karym.
 Zaledwie to wymówiłem, stuknęło na łóżku Halefa i w mgnieniu oka siedział hadzi na krawędzi mojego łóżka.
 — Co robisz mały? — spytałem.
 — Machnąłem kozła z mego łóżka aż do ciebie — odparł, chwytając oddech. — Czy to naprawdę, zihdi? Mam jechać na Rihu?
 — Nie żartuję.
 — O Allah, w’ Allah, l’ Allah! Na Riha mam siąść, na Riha! Co za szczęście! Jeżdżę z tobą już tyle długich miesięcy i tylko dwa razy wolno mi było na nim jechać. Czy pamiętasz jeszcze, gdzie to było?
 — Owszem, takich zdarzeń się nie zapomina.
 — A jutro po raz trzeci! Czy powierzysz mi go rzeczywiście z ochotą?
 — Z wielką. Oprócz mnie ty jedynie umiesz z nim postępować.
 Gdyby przeczuwał, że mam zamiar darować mu przy rozstaniu drogocennego konia, byłby jeszcze może przez ścianę trzcinową kozła wywrócił.
 — Tak, mój kochany, dobry, effendi, nauczyłem się od ciebie cenić Riha. Ma on więcej rozumu od niejednego głupiego człowieka; pojmuje każde słowo, każdy