Strona:Karol May - Przez kraj Skipetarów.djvu/94

—   84   —

 — Chyba nie.
 — Jak się kodży baszy powodzi?
 — Siedzi.
 — Mam nadzieję, że nie przedsięweźmiesz niczego, celem uchylenia go od zasłużonej kary.
 — Co ty o mnie myślisz? Jestem wiernym sługą padyszacha i spełniam zawsze swój obowiązek. Zato mógłbyś mi zrobić grzeczność i przemówić za mną u hadżego.
 — No, przypomnę mu.
 — A czy pozwolisz, że przyprowadzę jeszcze kilku ludzi?
 — Nic nie mam przeciwko temu.
 — Niebawem wrócę. Muszę powiedzieć poczciwemu Tomie, który tak pragnie to zobaczyć.
 — Kto jest ten Toma?
 — Załatwia polecenia i jest posłańcem między Ostromdżą a Radowicz.
 — Czy to człowiek porządny?
 — Bardzo. Gdy się wczoraj oddaliłeś, chwalił cię nadzwyczaj. Opowiedziałem mu, że twój hadżi zjada kartki Koranu i że go się dlatego kula nie chwyta. Gorąco życzy sobie o tem się przekonać naocznie. Cieszy się wami i jest waszym przyjacielem. Czy mogę go przyprowadzić?
 — Owszem!
 Odszedł krokiem pośpiesznym.
 Jak łatwo przeniknąć myśli tych ludzi! Zacząłem podejrzewać, że ten poczciwy posłaniec Toma otrzymał polecenie od Aladżych śledzić nas i donieść im potem. Niebawem zauważyliśmy skutek starań kazy muftiego. Nadeszło mnóstwo ludzi, z pod których podziwienia pełnych spojrzeń usunęliśmy się w ten sposób, że usiedliśmy w izbie. Wyszukał nas tam jednak „prokurator państwowy“.
 Przyprowadził z sobą krzywonogiego człowieka, którego przedstawił w słowach następujących:
 — Patrz, effendi, oto posłaniec, o którym ci wspominałem.