Strona:Karol May - Przez pustynię tom 2.djvu/104

 — Jeśli nie odpowiesz, to nie dam cię opatrzeć i zostawię cię tu sępom i szakalom na pożarcie.
 — Muszę milczeć! — rzekł.
 — Więc milcz na wieki!
 Wstałem. To odniosło pożądany skutek.
 — Pytaj, effendi! — zawołał.
 — Od kogo masz ten list?
 — Od angielskiego wicekonsula w Mossul.
 — Komu miałeś go zanieść?
 — Konsulowi w Bagdadzie.
 — Znasz jego treść?
 — Nie.
 — Nie kłam!
 — Przysięgam, że nie dano mi przeczytać ani jednej litery!
 — Ale domyślałeś się, co on zawiera?
 — Tak.
 — Powiedz!
 — Politykę!
 — Naturalnie!
 — Więcej nie wolno mi powiedzieć.
 — Czyś złożył przysięgę?
 — Tak.
 — Hm! Jesteś Grekiem?
 — Tak.
 — Skąd?
 — Z Lemnos.
 — Pomyślałem to sobie! Prawdziwy Turek ma uczciwy charakter, a jeśli staje się lub stał się innym, to wy jesteście temu winni, wy, którzy nazywacie się chrześcijanami, a gorsi jesteście od najgorszych pogan. Gdzie tylko w Turcji popełniono łotrostwo, tam napewno Grek jakiś umaczał swą rękę. Tybyś dziś złamał przysięgę, gdybym cię zmusił, lub zapłacił ci za wiarołomstwo, szpiegu! Jakim sposobem zostałeś tłumaczem w Mossul?… Milcz!… Domyślam się, wiem bowiem, jak się stajecie tem wszystkiem, czem jesteście! Możesz dotrzymać przysięgi, znam politykę, o której wspomniałeś! Dlaczego podszczuwacie jeden szczep przeciwko drugiemu? Dlaczego nasyłacie na nich raz Turka, drugi raz Persa? Tak postępują chrześcijanie!… Inni, którzy naprawdę stosują naukę Zba-