Strona:Karol May - Przez pustynię tom 2.djvu/12

 — Welcome, sir; znam pana!
 — Ah, mnie?
 — Yes, bardzo!
 — Czy wolno zapytać, skąd?
 — Ja jest przyjaciel od sir John Raffley, od członek od Klub Traveller, Londyn, Near-Str. 47.
 — A więc pan zna pana Raffley’a? A gdzie on teraz przebywa?
 — W podróży — tu, tam — nie wiem. Pan z nim był na Cejlon?
 — Tak jest.
 — Polowali na słonie?
 — Tak.
 — Potem na morzu?
 — Naturalnie.
 — Ma czas?
 — Hm! W jakim celu pan się pyta?
 — Czytałem: Babylon, Niniwa, wykopaliska, czciciele szatana. Chcę tam też wykopać — darować British Muzeum. Nie umiem po arabsku — bardzo chcę mieć strzelców. Pan ze mną — dobrze płacę, bardzo dobrze!
 — Czy mogę zapytać o pańskie nazwisko?
 — Lindsay, Dawid Lindsay — tytuł nie, nie trzeba — sir Dawid mówić.
 — Czy pan naprawdę zamierza udać się nad Eufrat i Tygrys?
 — Yes. Mam parowiec — pojadę — wysiadam — statek czekać albo nazad do Bagdad — kupię konie, wielbłądy — podróżować, polować, wykopać, podarować British Muzeum, w klub Traveller opowiadać. Pan ze mną pojechać.
 — Najchętniej pozostaję samodzielnym.
 — Naturalnie! Może mnie opuścić, kiedy chce — dobrze zapłacę, bardzo pięknie zapłacę — tylko ze mną pójść.
 — Czy jest kto jeszcze z panem?
 — Tylu, ilu pan chce — ale lepiej ja, pan, dwaj służący.
 — Kiedy pan się wybiera?
 — Pojutrze, jutro, dziś — zaraz!
 Propozycja ta była mi bardzo na rękę. Zgodziłem się na nią bez wahania, ale pod warunkiem, że każdego