Strona:Karol May - Przez pustynię tom 2.djvu/134

 — Nienawidzę go za to, że kazał zabić ojca mych dzieci.
 — Dlaczego kazał zabić?
 — Pan mój nie chciał kraść.
 — Dlaczego nie chciał?
 — Dlatego, że szejk otrzymuje największą część łupu.
 — Czyś ty uboga?
 — Stryj moich dzieci wziął mnie do siebie; i on jest ubogi.
 — Ile ma bydła?
 — Jednego wołu i dziesięć owiec;on będzie je musiał oddać, bo gdy szejk wróci, to my poniesiemy całą szkodę. Szejk nie zubożeje, tylko szczep.
 — On nie wróci, jeśli powiesz wszystko szczerze.
 — Panie, czy mówisz prawdę?
 — Tak jest. Zatrzymam go jako więźnia i dam Abu Hammedom szejka sprawiedliwego i uczciwego. Niech stryj dzieci twoich wszystko zatrzyma, co posiada.
 — Panie, ręka twa jest pełna miłosierdzia. Czego chcesz się ode mnie dowiedzieć?
 — Znasz tę oto wyspę tam na rzece?
 Zbladła.
 — Dlaczego pytasz się mnie o nią?
 — Dlatego, że chcę z tobą o niej pomówić.
 — O, nie czyń tego, panie, bo tego, kto zdradzi jej tajemnicę, zabije szejk.
 — Jeśli mi tę tajemnicę wyjawisz, to on nie wróci.
 — Czy to prawda?
 — Wierz mi! A więc do czego służy ta wyspa?
 — Jest to miejsce pobytu więźniów szejka.
 — Jakich więźniów?
 — On przychwytuje podróżnych, którzy przybywają lądem lub wodą i zabiera im wszystko. Jeśli nic nie mają, to ich zabija; gdy zaś są bogaci, zatrzymuje ich u siebie, aby wymusić okup.
 — Wtedy dostają się na wyspę?
 — Tak, do trzcinowej chaty. Nie mogą uciec, bo związuje się im ręce i nogi.
 — A gdy potem szejk dostanie okup?
 — To zabija ich mimo to, aby go nie mogli zdradzić.
 — A jeśli nie chcą lub nie mogą się opłacić?
 — To katuje ich.